Ośrodek w 2022 objął patronatem IV TYSKIE SEMINARIA PSYCHOANALITYCZNE organizowane przez Instytut Psychoterapii i Zdrowia VERSO.
Organizatorzy cyklu piszą:
Żyjemy coraz częściej na granicy… Granicy zdrowia i choroby, w tym poczytalności i szaleństwa, żyjemy na granicy prawdy i kłamstwa, pewności i wątpliwości, odwagi i lęku, siły i kruchości, na granicy otwarcia i zamknięcia… Żyjemy w rozpaczliwej potrzebie zespolenia, symbiozy z drugim, z jednoczesnym pragnieniem odrębności, niezależności i omnipotencji. Chcemy za wszelką cenę łączyć, by zaraz za wszelką cenę rozdzielać. Jesteśmy zdolni w jednej chwili zmienić zdanie, by utrzymać poczucie przynależności z obawy przed wykluczeniem, odrzuceniem. Dajemy się zwodzić temu, co wyraźne zewnętrzne, tracąc ciekawość i bliskość do tego, co wewnętrzne… Zbliżamy się i oddalamy, wewnętrzna szermierka trwa w nas nieustannie… Trudno nam być pomiędzy, w integracji, uznaniu i rozumieniu tego, czego wszyscy w coraz bardziej skrajny sposób doświadczamy. Być na grani… być pomiędzy, jakby w zawieszeniu, w niedokonanych wyborach, w konflikcie. Czy jesteśmy jeszcze w normie, jeszcze zdolni do depresji, czy może już osuwamy się kanałem rozszczepienia w przestrzeń schizoparanoidalną coraz bardziej? Bo przecież ten czarno-biały świat tak uporządkowany jest tak kuszący, gratyfikowany społecznie, i choć graniczy z psychozą, to może w tym szaleństwie jest jakaś metoda chroniąca nasze aparaty psychiczne? Trudno być na grani. Jednak za każdą decyzją, wyborem obok zysku, chwilowego ukojenia, mierzymy się w istocie z bolesną stratą. Wytrzymać trzeba za dużo, za długo, za mocno… Może trzeba coś przekroczyć, coś odsztywnić, uelastycznić, zintegrować na nowo, na głębszym poziomie? Może… – Justyna Rutkowska
OCZY SZEROKO ZAMKNIĘTE – PARADOKSY CIAŁA
– Jadwiga Koźmińska-Kiniorska
WYKŁAD: Ciało – tak blisko a tak daleko, mówi a nieme, mówi a trudno je usłyszeć, zawodzi, nie spełnia oczekiwań, jednocześnie źródło przyjemności i rozkoszy, które ma swoje sekretne życie nie podlegające kontroli. Rozważania dotyczące próby rozumienia ciała w kontekście psychologicznej historii indywidualnego życia, w tym wczesnodziecięca zależność i nieuświadomione konflikty psychiczne wyrażane przez ciało.
WARSZTAT: Na warsztacie zastanowimy się nad sygnałami, jakie wysyła nasze ciało chcąc się z nami skomunikować, skupimy się na różnych stanach świadomości, odróżnianiu świata myśli, uczuć, fantazji od świata faktów, poznamy i przećwiczymy techniki autorelaksacji.
SUPERWIZJA GRUPOWA
CIELESNOŚĆ, ZAMYŚLENIE I TECHNIKA PSYCHOANALITYCZNA
WYKŁAD I AUTORSKI WARSZTAT – prof. Ewa Kobylińska-Dehe
Najwięcej uczymy się od naszych pacjentów. Wspólnie z nimi szukamy języków, w których ich doświadczenie pragnie się wypowiedzieć. Nie jest najważniejsze co, ale jak mówimy. Znaczenia tworzy w tej samej mierze semantyka jak również rytm, barwa, ton i rezonans głosu. Mówimy, nie tylko używając słów, ale również wyrażając siebie przy pomocy gestów, mimiki, sposobu poruszania się. „Człowiek to styl” – mawiał bliski psychoanalizie filozof Maurice Merleau-Ponty. Pacjent, który znajdzie dla własnego doświadczenia wyraz, obraz, metaforę czuje się bardziej sprawczy i twórczy. Niekiedy udaje mu się wyrazić jakąś podstawową melodię duszy, jak mojej autystycznej pacjentce Marie, kiedy nagle powiedziała: „Z mojego życia opadła szara mgła. Zaczynam czuć, jak pachnie trawa”. Nazywam to „poetyckim momentem”, który pomaga pacjentowi połączyć się ze światem i z własnym ciałem.
WARSZTAT – Międzycielesna komunikacja i twórczość w procesie psychoanalitycznym
Porozumiewamy się z innymi nie tylko poprzez komunikowane treści, ale również poprzez międzycielesne oddziaływanie. W pierwszej części warsztatu będziemy pogłębiać przy pomocy specyficznych ćwiczeń postrzeganie siebie i pacjenta. W części drugiej w oparciu o krótkie teksty literackie spróbujemy zwiększyć naszą zdolność do swobodnie płynących skojarzeń, uwzględniając odczucia cielesne. W atmosferze zabawy i reverie przyjrzymy się krótkiemu materiałowi klinicznemu, próbując uwolnić się od zastanych pojęć, gotowego języka, diagnostyki i psychodynamiki aby stworzyć przestrzeń dla twórczych przekształceń w procesie analitycznym.
SUPERWIZJA GRUPOWA
PSYCHOANALIZA WITKACEGO U KAROLA DE BEAURAINA
WYKŁAD – prof. Paweł Dybel
DYSKUSJA, SUPERWIZJA – Jadwiga Koźmińska-Kiniorska
Witkacy był jednym z pierwszych polskich pacjentów, który poddał się psychoanalitycznej terapii. Prowadził ją Karol de Beaurain, zakopiański lekarz, który zafascynowany teorią Freuda, próbował leczyć swoich pacjentów zgodnie z wytycznymi jego metody terapii. O przebiegu terapii Witkacego wiemy niewiele. Na podstawie wzmianek w listach i wspomnień możemy przypuszczać, że znajdował się on w tym czasie w głębokiej depresji popadając w stan bliski psychozie. Wydaje się, że jednym ze źródeł tego kryzysu była zawłaszczająca postawa ojca wobec niego, który chciał go uformować zgodnie z własnymi wyobrażeniami na temat tego kim powinien być współczesny artysta. Rodziło to u syna głębokie problemy tożsamościowe. Nakładała się na to powikłana sytuacja rodzinna związana z opuszczeniem matki przez ojca i jego związania się z inną kobietą. Swoją rolę odegrała też dekadencka atmosfera panująca wtedy w środowisku młodych artystów w Zakopanem. Skąpe informacje na temat przebiegu terapii psychoanalitycznej Witkacego u de Beauraina sprawiły, że biografowie pisarza piszący o tym okresie w jego życiu poświęcili jej niewiele uwagi. Sądzę jednak, że jeśli uwzględnić kontekst listów pisarza z tego okresu, powieść 622 upadki Bunga czy jego późniejsze wspomnienia, w których opisywał swój ówczesny stan psychiczny możemy zdiagnozować zaburzenia, z powodu których zdecydował się na terapię u popularnego zakopiańskiego lekarza. Tego niełatwego zadania chciałbym podjąć się w moim wystąpieniu traktując moje hipotezy, propozycje interpretacyjne czy diagnozy jako punkt wyjścia do dyskusji.
MUREM PODZIELENI…
WYKŁAD I SUPERWIZJA – Ewa Sobczak
Autorka zajmuje się przekazem traumy międzypokoleniowej. Na podstawie przykładów klinicznych, opisuje wpływ tego przekazu na proces psychoanalityczny, ze szczególnym uwzględnieniem pandemii i obecnego kryzysu migracyjnego.
JESZCZE W PIKTOGRAMY GRAMY.
TEORIA POLA ANALITYCZNEGO W OBECNEJ PRAKTYCE PSYCHOANALITYCZNEJ
WYKŁAD I SUPERWIZJA – Bartosz Puk
Autor odnosi się do teorii pola analitycznego, po krótce opisując jej pochodzenie i rozwój we współczesnej terapii psychoanalitycznej. Opisuje jak myślenie, na przemian z bezmyślnością, obecne są zarówno w obszarze każdej sesji analitycznej jak i w całym procesie terapii oraz w środowisku pracy terapeutów. Procesy te, jeśli nie są przekształcone, prowadzą do emocjonalnych nie-porozumień w kluczowych momentach sesji jak i w pozostałych obszarach pracy terapeutów. Te nie-porozumienia są kluczowymi węzłami proto-emocji, które muszą być przekształcone, aby dana terapia, jak i środowisko, mogły się rozwijać. Słowa klucze: Teoria pola analitycznego, post-bionowski model, teoria myślenia, reverie, psychoanaliza włoska.
ROZWÓD I JEGO WPŁYW NA DZIECI ORAZ RODZICÓW
WYKŁAD I SUPERWIZJA – Marzena Kaim
Podczas wykładu będę próbowała omówić sytuację rozwodu zarówno z perspektywy dziecka jak i rodzica, ponieważ w pracy z dziećmi znajdującymi się w takiej sytuacji musimy szczególnie mocno brać pod uwagę obie strony. Przyjrzymy się jak rozwód (szczególnie konfliktowy) wpływa na możliwości rozwojowe dziecka, na kolejne etapy życia i jak ta problematyka ukazuje się w procesie terapii. Przyjrzymy się też temu, jak rodzice układają się z sytuacją rozwodu, gdzie trzeba poradzić sobie z sytuacją porażki, utraty rodziny czy też utrudnionym kontaktem z dzieckiem.
Więcej informacji: https://www.verso-rozwoj.pl/